تایید

ایستاده است بالای یک صخره . از آن صخره های خشک ِ خشک ، تیز ِ تیز و شور ِ شور .

باد زیر دامنش مهمانی گرفته ست و موهایش در فرارشان از او ، ناکام تر از لبه های دامن، گاه ناامید می شوند و فرو می ریزند و گاه در تلاش دوباره به خالی شب ِ صخره چنگ می زنند و خودشان را به سمت هر چه جز او می کشند. 

ساق های باریک پاهایش دروغ محض ایستادگی شان را با وقاحت ِ تمام به رخ ِ خاک شور می کشند . 

نگاه نمی کند . چیزی برای نگاه کردن نمانده است . چشم هایش تنها فراریان موفق اند ... در فرار از دیدن  

دست هایش را پشتش به هم گره کرده ست ،  در مشت های گره کرده اش مشت مشت آرزوهایش را می فشارد  ، مشت مشت بغض های نشکسته می برد با خودش

صدایی از عمق حنجره اش در فراری ناموفق به دل شب هجوم می برد و صخره ها با سرشکستگی باز پسش می گردانند . صدایش شکسته و تکه تکه شده چون آینه ای هزاران بار درخلوت گوش هایش خود را پنهان می کند 

هزاران صدا در گوشش تایید می کند : بپر ... بپر ...بپر 

پ.ن ۱ - خواب آن بی خواب را یاد آورید... مرگ در مرداب را یاد آورید

پ.ن ۲ - مردشور قدرت تمرکز ذهن را ببرند ، هیچ گوشی با خیره شدن زنگ نمی زند!   

پ.ن۳ - به گره کور اعتقاد دارید؟؟