آشــــنا

گاهی از اینکه هر صبح که از خواب پا می شوم هیچ کسی نیست که بهش سلام کنم خسته می شوم، اما شب از خسته گی ام پشیمان می شوم .من سکوت روزهایم را با سلام ِ شب ها عوض نمی کنم . اما بعضی روز ها خیلی دلگیر است .

تصمیم گرفته بودم چیزی بنویسم اما حوصله نداشتم گاهی انقدر حرف هایم بی سر و ته می شود که خودم هم نمی فهمم دلم می خواست یک ساعت مداوم بدون نفس کشیدن حرف بزنم . ذهنم این جور وقت ها می شود یک حوض بزرک که فکر هایم میانش شناور است دوست دارم یکی قلاب بیاندازد توی سرم ...

گاهی وقت ها دلم یک صدای آشنا می خواهد که دلم را گرم کند . می روم سمت تلفن گوشی را به یک دلیل می گیرم دستم و به ۱۰۰۱ دلیل می گذارم سر جایش . دلم می خواد دلیل نداشته باشد حرف زدنم . اما آن طرفی که می خواهم بهش زنگ بزنم لابد یک دلیلی می خواهد . دوست زیادی ندارم

دلم قدم زدن تنهایی و شکلات تلخ و پاستیل خرسی و بستنی و نسکافه و سیگار نمی خواد ... دلم نمی خواد شالم را بپیچم دور شانه ام و جلوی پنجره بایستم و هوای سر بخورد توی صورتم ... دلم نمی خواد سنتور بزنم ... دلم نمی خواد شعر بنویسم و منتظر بمانم کسی بخواند و بفهمد ... دلم نمی خواد صدای هدفون را تا آخرش زیاد کنم و از عالم و آدم جدا بشم ...

دلم می خواد یه صدای آشنا بشنوم ... نه پشت تلفن نه با صدای تق تق کلید های کیبرد

دلم می خواد تمام صبح تا شب که چپیده ام توی اتاقم و گاهی از بس سرم کش آمده می کوبمش به دیوار یا از اینکه تا خود ِ شب لب هام از هم باز نشده حرف زدن یادم می رود یک آشنا کنارم باشد.

من بلد نیستم درد و دل کنم دلم می خواد یه آشنا چشمهام را بشناسد دلم می خواد یکی بفهمد انقدر دلم گرفته که تلخی نگاهم دل خودم را هم می زند . بفهمد خودم را دارم می زنم به در و دیوار که ۱ دقیقه حرف بزنم .

من برای هیچ کدام از کارهایم دلیل ندارم . هرچه می گویم دقیقا همان است که می خواهم بگویم .من موهایم بوی مرگ می دهد. نمی شود عاشق من شد . نمی شود برای من مرد . گاهی حتی نمی شود مرا گوش کرد 

دل من یک آشنا می خواهد

خسته ترم